Afgelopen zaterdag 14 -9-2024 was het dan zover eindelijk was mijn boekpresentatie van mijn derde boek. Lang heb ik er naar uit gekeken en mijn speech wel 20 keer opnieuw geschreven. Ik had de boekpresentatie georganiseerd in de dorpskerk in een mooi plaatsje in Nederland. Hapjes en drankjes waren gefikst en buiten op het plein voor de kerk was het super gezellig in gericht. Ik had een poosje daarvoor besloten dat ik de samenwerking zou aan gaan met de stichting in het dorp, Hun zijn een campagne begonnen voor het werven van nieuwe gezinshuisouders. Natuurlijk wilde ik daar graag aan meewerken. Er waren middels een qr code hele leuke filmpjes te zien waarin ik en nog wat andere vertelden over het dorpje. Ook heb ik niet lang hoeven na denken wie ik het eerste boek zou overhandigen dat moesten de gezinshuisouders van mijn kinderen worden. Toevallig eruuuggg toevallig was de gezinshuismoeder jarig die dag en mijn oudste ook. Dus toen ik de gezinshuisouders het podium op riep hebben we met de gehele zaal gezongen. Na alle officiele zaken was het tijd dat mensen mijn boek konden kopen en ik het kon signeren. Ik mag wel stellen dat ik een lamme hand had van al het signeren maar wat was het mooi. Wat was het een geweldige middag. Natuurlijk vond ik dit boek erg spannend om uit te brengen en ik was ergens bang voor de reacties van mensen, Hoe zouden ze gaan reageren op de ouderverstoting, wat zouden ze doen of denken bij het lezen van de andere zaken die erin geschreven staan. Het heeft me echt even bezig gehouden. Niet lang daarna kwam de eerste recensie al online te staan. Een beest van een recensie een waar ik bijna van naast mijn schoenen ging lopen. Nu is mijn trilogie klaar en komt er geen vervolg op Achter mijn voordeur/ Achter mijn voordeur het vervolg/ en Achter mijn voordeur familie. Mijn trilogie is geschreven hij is uit en ik ben trots. Trots dat ik dit bereikt heb en nog trotser dat ik andere mensen ermee kan helpen dat was mijn hele uiteindelijke doel. Nu ga ik snel weer bestellingen klaarmaken en verzenden veel liefs Truusje 

Meestal gebeurt het als je er even geen erg in hebt. Nadat je al een paar keer tegen jezelf hebt gezegd dat het tijd wordt voor een traphekje. En ineens, in een onbewaakt ogenblik zit jouw dreumes halverwege de trap. Dan is de tijd dus echt aangebroken (nou ja, eigenlijk ben je dus al te laat) en wordt het tijd om dat traphekje te installeren. Maar op welke plekken?

(Rol)gordijnen, jaloezieën of lamellen, er is zoveel keuze in raamdecoratie. In dit artikel geven we je handige tips.

Nadat ons dochtertje was geboren in 2021, waren we het er vrij snel over eens dat we het daar bij zouden laten. Zwanger worden zonder hulp was zo goed als onmogelijk en nogmaals de hele molen in, zagen mijn partner en ik niet zitten.

Lynns kamer was “over”. Na een grote verbouwing vlak voor ze weer ziek werd, hadden de kids allebei een grote kamer met alles wat ze wilden erop. En de kleine kamer was de “game-room” geworden. Waar Lynn uiteindelijk uren in vertoefd heeft omdat ze zich bijna niet in drukke groepen mocht bewegen. Dus fortniten met vriendjes en ondertussen kletsen met ze, dat was altijd gezellig. Ook de avondjes met vriendinnetjes met Netflix of Disney plus staan ons nog bij. Daar genoot ze intens van.

Terwijl mijn dochtertje op school is neem ik mijn zoontje mee naar het Playcafe bij ons in de buurt voor een leuke en sociale ochtend met leeftijdsgenootjes. Al gauw valt me op dat meerdere kindjes aan tafel naast hun ouders zitten. De een op de Iphone, een ander zelfs op een tablet. Tot mijn verbazing lijkt niemand dit vreemd te vinden, terwijl ik mezelf afvraag waarom een kind in een indoor speelparadijs überhaupt een tablet mee moet nemen?